Uiteindelijk vertrokken om 11u na nog wat onvoorzien administratief werk in wat klantendossiers.
Het regende pijpenstelen.
Goed ingepakt gelijk ben chocotof, geen probleem.
We hadden beslist om over Lille te rijden en de péage te nemen, wat volgens Google Maps een kleine twee uur minder lang was. Voor het mooie uitzicht moesten we het niet laten met die regen.
Bij het eerste tussenstopje mochten we reeds een extra isolatielaag aandoen want het was veel te koud. Een warme koffie en een pizzabroodje deed wonderen.
Na een paar tussenstopjes en tussenin continu het gevecht tegen regen en wind, kwamen we aan de Pont de Normandie.
Mijn eerste gedacht was " Als we er met die sterke wind maar niet afwaaien;-) ". Nadien zei Tim me dat hij ook die gedachte had.
Bovenop de brug gekomen zagen we een regenboog links van ons, Helena was bij ons. De hemel was prachtig van kleur. Speciale sfeer, mooi.
Na een tijdje werd het donker en begon het in de kleren te zitten. De laatste 100km was even op de tanden bijten, tot we de aanduiding Sainte-Mère-Église zagen. In het dorpje aangekomen reden we onmiddellijk het kerkplein op en namen we een foto. Dit deed wel iets. We checken of hij nog in de toren hing en inderdaad, zelfs op dat uur en met dat weer was hij paraat. Volharding noem ik dat.
Nu vlug hotel du 6 juin gaan opzoeken, wat eten en dootse doen. Het was een lastige maar geslaagde rit.
Het regende pijpenstelen.
Goed ingepakt gelijk ben chocotof, geen probleem.
We hadden beslist om over Lille te rijden en de péage te nemen, wat volgens Google Maps een kleine twee uur minder lang was. Voor het mooie uitzicht moesten we het niet laten met die regen.
Bij het eerste tussenstopje mochten we reeds een extra isolatielaag aandoen want het was veel te koud. Een warme koffie en een pizzabroodje deed wonderen.
Na een paar tussenstopjes en tussenin continu het gevecht tegen regen en wind, kwamen we aan de Pont de Normandie.
Mijn eerste gedacht was " Als we er met die sterke wind maar niet afwaaien;-) ". Nadien zei Tim me dat hij ook die gedachte had.
Bovenop de brug gekomen zagen we een regenboog links van ons, Helena was bij ons. De hemel was prachtig van kleur. Speciale sfeer, mooi.
Na een tijdje werd het donker en begon het in de kleren te zitten. De laatste 100km was even op de tanden bijten, tot we de aanduiding Sainte-Mère-Église zagen. In het dorpje aangekomen reden we onmiddellijk het kerkplein op en namen we een foto. Dit deed wel iets. We checken of hij nog in de toren hing en inderdaad, zelfs op dat uur en met dat weer was hij paraat. Volharding noem ik dat.
Nu vlug hotel du 6 juin gaan opzoeken, wat eten en dootse doen. Het was een lastige maar geslaagde rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten