Al bij al bekeken, ondanks de vele regen, weinig zon en sneeuwstormen op het einde, was het zeker de moeite waard.
Het gevoel van vrijheid op de moto, nog geaccentueerd door de onvoorspelbaarheid van de trip maakten het een volwaardige road trip om "U" tegen te zeggen.
Het was soms eens doorbijten, maar daar ga je niet dood van, en what doesn't kill you, makes you stronger.
De appreciatie van een warme koffie en een droge rustplaats was des te groter.
En als de zon er kwam, werd het een heel ander gevoel.
Oradour-sur-Glane staat vanaf nu in onze harten gegrift.
We zullen ook de hartelijkheid nooit vergeten van de eigenaars van Chateau La Roseraie en ook van de directeur van de BMW motorgarage in Nantes, die onmiddellijk zo gastvrij was om onze moto's bij hen onder te brengen en ons de volgende dag zelfs persoonlijk naar het station te brengen. Zo zijn er spijtig genoeg nog te weinig mensen op de wereld.
Het heeft Tim en mij ook de kans gegeven eens te herbronnen, en we hebben er ook beiden de volgende conclusies uit getrokken: de volgende trip gaan we toch wat meer rekening houden met goed weer 😉
zaterdag 10 februari 2018
Eindbeschouwing
vrijdag 9 februari 2018
woensdag 7 februari 2018
De tocht terug
We gingen ons eerst informeren in het station waar we onze moto's op de trein konden steken, maar het bleek dat die autotrein reeds een paar jaar afgeschaft was.
Via Europe Assistance dan maar geprobeerd, maar ook dat lukte niet. We moesten eerst een niet te repareren schade hebben voor zij ons konden repatrieren, of we moesten volledig vast zitten in de sneeuw. Voorkomen telde niet mee dus...
Uiteindelijk via Peter Dhaese van de BMW motorgarage een gsm nummer gekregen van een transporteur waar zij regelmatig mee samen werken. Deze gebeld en hij gaf ons de raad om naar Nantes te rijden en daar onze moto's achter te laten in de plaatselijke BMW motorgarage.
Onmiddellijk vertrekken was de boodschap want de sneeuwzone was aan het oprukken.
We zijn ze amper kunnen vermijden, enkel een stuk meegemaakt van de sneeuwbui maar gelukkig niet echt vast geraakt.
Aangekomen in de bmw garage zeer goed ontvangen door de directeur. Hij hielp ons ook met inlichtingen rond hotel (vlakbij) en restaurants edm. En deze ochtend zou hij ons persoonlijk naar het station brengen. Jawadde, als dat geen service is...
Na ons geïnstalleerd te hebben eerst gaan eten en dan gaan slapen.
dinsdag 6 februari 2018
De vijfde dag, een dagje rust
De ochtend kon niet beter beginnen.
Een stralende zon en mevrouw had voor ons pannenkoeken gebakken.
Een plaats waar we zeker terug moeten gaan in de lente of in de herfst. Te warm in de zomer schijnt en teveel toeristen...
Een zeer sterke aanbeveling waard: chateau la roseraie, www.chateau-laroseraie.com, moet je zeker eens doen!
Rond 10u op 't gemakje vertrokken in een stralend zonnetje voor een tourke rond Saint-Émillion.
Was zeer mooi, enkel zijn we plots overvallen geweest door een zware sneeuwvlaag met hagel. Was even de rijstijl aanpassen...
Gelukkig van korte duur want de zon kwam er gauw weer door.
Naar winkel geweest om pizza's voor vanavond een een knabbeltje (droge worst).
Straks catacomben bezoeken.
Intussen eens gecheckt wat de meest sneeuwvrije baan wordt voor onze terugtocht de komende drie dagen. Blijkt Nantes-Rouen-Sente te zijn. In theorie zouden we dan de zwaarste sneeuwlaag rechts laten liggen. Enfin, we zien wel, Bredero indachtig...
17u, terug thuis na bezoek van de catacomben. Was interessant. Daarna nog een koffieke gedronken in een klein barke waar we een Gents koppel tegen kwamen, die ook net terug kwamen van de catacomben. Hun excuus om hier in de streek te vertoeven was dat ze even de zon wilden opzoeken...ze zijn even bedrogen uitgekomen als dat we in onze politiek gewoon zijn in België...
Terug naar huis, pizzatje in oven steken en wijntje kraken van onze huisbazen, overschot van hun productie een paar jaar geleden. Ik ga zeker een paar flessen Grand Cru meedoen!
maandag 5 februari 2018
De vierde dag
Enfin, Tim uitgeslapen. Ik was om 6u al wakker en heb me tot 8u30 zo stil mogelijk gehouden om hem niet wakker te maken. De toetsen van mijn PDA zijn intussen uitgesleten...
Na een flink ontbijt, aangezet rond 11u richting Saint-Émillion.
Daar werd het minste slecht weer voorspeld en voor onze rustdag morgen heeft dit ook wel iets te bieden .
Rond 13u kwamen we aan na een hele tijd dwars door de wijngaarden gereden te hebben. Een mens zou er echt dorst van krijgen...
Onmiddellijk binnen gestapt in een restaurant waar bleek dat de eigenares iemand was uit Kortrijk. Ge ziet dat ge die gasten ook overal tegen komt hè...
Die heeft ons zeer goed geholpen met veel goede raad rond wijnhuizen, interessante zaken om te bezichtigen alsook met een goed wijntje en een knabbeltje. Deze avond gaan we er gaan eten.
Van daar naar het info toerisme gegaan en de nodige info meegenomen. Ik hoop dat ze er nog genoeg hebben nu voor degenen die achter ons daar binnen stappen...
Dan op zoek naar logement. Het eerste hotelletje vonden we de prijzen absoluut niet in verhouding voor wat het maar was. O s moto's mochten zelfs niet op hun terras staan en qua klantvriendelijkheid...ze kennen dat woord duidelijk niet.
Wij dus weer weg en verder zoeken. Na nog een zinloze poging op een andere locatie, herinnerde ik mij dat ik onderweg een b&b gezien had tussen de wijngaarden. Wij dus daar naartoe. Aangekomen was er niemand. Dan maar telefoonnummer opgezocht en gebeld. Een zeer vriendelijke dame zei dat ze binnen een 15-tal minuutjes thuis zouden zijn. Wij dus maar gewacht.
En inderdaad, daar waren ze.
Wat ons toen opviel, was het schrille contrast tussen het op het randje van arrogante houding die we eerder kregen en de vriendelijkheid van de mensen die ons nu ontvingen. We mochten zelfs onmiddellijk onze moto binnen zetten in hun garage. En de b&b is ook in orde, zie foto's hieronder. Hier zitten we goed en keren we zeker terug!
Straks nog eens gaan eten in het dorp en vanavond eens vroeg dootse doen.
